از هر ۱۰۰۰ نوزاد ۱ تا ۲ نوزاد با کم شنوایی دائمی در یک یا هر دو گوش متولد می‌شوند. این میزان در نوزادی که بیش از ۴۸ ساعت را در مراقبت های ویژه بوده‌اند به حدود ۱ نفر از هر ۱۰۰ نفر افزایش پیدا می‌کند. اکثر این نوزادان در خانواده‌هایی متولد می‌شوند که سابقه کم شنوایی دائمی ندارند.
کم‌شنوایی دائمی به طور قابل توجهی بر رشد نوزادان تأثیر می‌گذارد. به همین دلیل تشخیص زودهنگام این نوزادان شانس آن‌ها را برای یادگیری زبان، صحبت کردن و برقراری ارتباط با دیگران افزایش میدهد. همچنین به آن‌ها کمک می‌کند از همان سنین پایین رابطه خوبی با خانواده و پرستار خود داشته باشند.
اگر فرایند زایمان در بیمارستان انجام شود، قبل از مرخص شدن، آزمایش شنوایی نوزاد به والدین پیشنهاد می‌شود. در غیر این‌صورت این کار توسط یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی، پزشک یا کارشناس سلامت در چند هفته اول بعد از تولد انجام می‌شود. زمان و مکان غربالگری شنوایی به والدین اطلاع داده می‌شود. در حالت ایده آل، این آزمایش در ۴ تا ۵ هفته اول انجام می‌گردد، اما در ۳ ماهگی نیز می‌توان آن را انجام داد.
اگر آزمایش غربالگری به نوزاد شما پیشنهاد نشود، باید از پزشک بخواهید که این آزمایش را برای نوزاد انجام دهد.
آزمایش شنوایی نوزادان آزمایش تشعشعات صوتی خودکار(AOAE) نامیده می‌شود که انجام آن فقط چند دقیقه طول می‌کشد. برای این کار یک گوشی کوچک با نوک نرم در گوش کودک قرار گرفته و صدای کلیک ملایم پخش می‌شود.
بسیاری از نوزادان به آزمایش اول پاسخ واضحی نمی‌دهند. این اتفاق به معنی کم‌شنوایی نوزاد نیست، بلکه همیشه دریافت پاسخ واضح در آزمایش اول امکان‌پذیر نیست.
عدم پاسخ می‌تواند به دلایل زیر باشد:
در این موارد آزمایش دوم بر روی نوزاد انجام می‌شود. این آزمایش ممکن است مانند آزمایش اول یا از نوع دیگری به نام آزمایش پاسخ خودکار شنوایی ساقه مغز(AABR) باشد. این آزمایش شامل قرار دادن ۳ حسگر کوچک روی سر و گردن کودک است. سپس هدفون‌هایی نرم روی گوش‌های کودک قرارگرفته و صدای کلیک ملایم پخش می‌شود. این تست ۵ تا ۱۵ دقیقه طول می‌کشد. این آزمایش‌ها هیچ خطری برای کودک ندارند.
